aanligk

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

aanligk m /á:nlɪgʲ/

  1. 'ne veug die me netuurlik (van gebaorte) gekregen haet, de eigesjap det m'n örges mekkeliker mit kan wirken of baeter in is
Aafbraeking
  • aan-ligk
Synoniem
Verwantje wäörd
Zagswies
  • aanligk höbbe veur get

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif aanligk
IPA /á:nlɪgʲ/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif aanligk
IPA /á:nlɪgʲ/

In anger spraoke[bewirk]

bewirk


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

aanligk /á:nlɪgʲ/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van aanligke (in naevezats)
  2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van aanligke (in naevezats)
  3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van aanligke (in naevezats)
Raod

De vörm vanne wirkwäörd "aanligke (iacere)" en "aanligke (ponere)" kómmen hie euverein.

Aafbraeking
  • aan-ligk
Variaasje
  • (in houfzats) ligk aan