Naar inhoud springen

brón

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

brón v (Nederlands: bron)

Sinneniem
Verbuging

brónne, brunke


'n aangelagdje brón [1]

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

brón v /brʊ̀n/

  1. (topografie) 'n plaats wo water netuurlik oete gróndj opkump, meis 't beginpuntj van 'n baek of 'n reveer
  2. (euverdrechtelik) de plaats wo get is begós, d'n oearsprónk of de oearzaak
  3. (euverdrechtelik) 'n plaats, 'ne persoean of e veurwerp (wie e book of 't internet) wovan m'n infermaasje verkrieg
Aafbraeking
  • brón
Synonieme
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • Ich höb zoea mien brónne: wuuert gezag wen emes vruueg wo de infermaasje vanaaf kump en me neet wiltj zègke waem det gezag haet.
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 93.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif brón brónne brónnen
IPA /brʊ̀n/ /brʊ́nə/ /brʊ́nən/
dim. sjrif brunke brunken brunkes
IPA /brø̀nkʲe/ /brø̀nkʲen/ /brø̀nkʲes/ /brø̀nkʲez/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

bewirk