Naar inhoud springen

brokkuu

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

brokkuu ó (?) /brɒkʉ̜(:)/

  1. voor veur bieëster inne vorm van brök (wie hónjsvoor)
    Höbbe veer nag brokkuu veuren hóndj of mót ich nag get haole?
Raod

Dit waord wuuert meis gebroek sónger lidwaord.

Aafbraeking
  • brok-kuu
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif brokkuu
IPA /brɒkʉ̜:/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif brokkuu
IPA /brɒkʉ̜:/

In anger spraoke

[bewirk]