heuvel

'nen heuvel

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

heuvel m /hǿ:vəl/

1. (topografie) 'ne lieëge berg, e bergske, 'n lichte verhuueging in 't landjsjap

Raod

Dit waord is nuuj en wuuert neet väöl gebroek; algemeinder is d'n diminutief bergske.

Aafbraeking

• heu-vel

Synoniem

• bergske

Aafleijinge

• Heuvellandj

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	heuvel		heuvels
	IPA	/hǿ:vəl/		/hǿ:vəl̥s/	/hǿ:vəlz/
dim.	sjrif	heuvelke	heuvelken	heuvelkes
	IPA	/hǿ:və̽l̥kə/	/hǿ:və̽l̥kən/	/hǿ:və̽l̥kəs/	/hǿ:və̽l̥kəz/
dat.	sjrif	heuvel		heuvels
	IPA	/hǿ:vəl/		/hǿ:vəl̥s/	/hǿ:vəlz/

In anger spraoke

• Frans: kukkula
• Frans: colline v
• Ingels: hill
• Nederlandjs: heuvel g
• Pruus: Hügel m
• Sjinees: 丘^(zh:), 垞^(zh:)
• Spaans: colina v
• Zweeds: kulle g, backe g, höjd g