heuvel

Algemein Gesjreve Limburgs

Zelfsjtendig naamwaord

heuvel m (Nederlands: heuvel)

• Mofers: be\rgske (ó), heu~vel (heu~vels, heu~velke)

Verbuging

heuvele, heuvelke

'nen heuvel

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

heuvel m /hǿ:vəl/

1. (topografie) 'ne lieëge berg, e bergske, 'n lichte verhuueging in 't landjsjap

Raod

Dit waord is nuuj en wuuert neet väöl gebroek; algemeinder is d'n diminutief bergske.

Aafbraeking

• heu-vel

Synoniem

• bergske

Aafleijinge

• Heuvellandj

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	heuvel		heuvels
	IPA	/hǿ:vəl/		/hǿ:vəl̥s/	/hǿ:vəlz/
dim.	sjrif	heuvelke	heuvelken	heuvelkes
	IPA	/hǿ:və̽l̥kə/	/hǿ:və̽l̥kən/	/hǿ:və̽l̥kəs/	/hǿ:və̽l̥kəz/
dat.	sjrif	heuvel		heuvels
	IPA	/hǿ:vəl/		/hǿ:vəl̥s/	/hǿ:vəlz/

In anger spraoke

bewirk

• Algemein Gesjreve Limbörgs: heuvel

Frans: kukkula(fr:) Frans: colline v Grieks (nuuj): λόφος(el:) m Ieslandjs: holt(is:) ó, hóll(is:) m, þúfa(is:) v Ingels: hill(en:), hillock

Nederlandjs: heuvel g Pruus: Hügel m Sjinees: 丘(zh:), 垞(zh:) Spaans: colina v Zweeds: kulle g, backe g, höjd g