inbring

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

inbring m /ɪ́nbrɪ̀ŋ/

  1. det waat ingebrach of ingelag wuuert
  2. det waat emes aankaartj, det waat emes vertèltj of toevoog aan e gespraek
Aafbraeking
  • in-bring
Verwantje wäörd

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif inbring
IPA /ɪ́nbrɪ̀ŋ/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif inbring
IPA /ɪ́nbrɪ̀ŋ/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

inbring /ɪ́nbrɪ̀ŋ/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van inbringe (in naevezats)
Aafbraeking
  • in-bring
Variaasje