keen

kene [1] van zónneblome

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

keen v /kʲè:n/

1. (plantje) (bieëster) 't ieëste óntwikkelingsstadium van 'n plantj of 'n imprio
2. (liefdeil) e stök hoed det gebósten is inne vorm van 'ne spleet

   Inne wintjer höbbe luuj döks las van kenen inne henj.

Aafbraeking

• keen

Aafleijinge

• kene
• keenlaog
• krenkdjekeen, wortelkeen

Verwantje wäörd

• imprio

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 181.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	keen		kene	kenen
	IPA	/kʲè:n/		/kʲé:ne/	/kʲé:nen/
dim.	sjrif	keenke	keenken	keenkes
	IPA	/kʲè:n̥kʲe/	/kʲè:n̥kʲen/	/kʲè:n̥kʲes/	/kʲè:n̥kʲez/

In anger spraoke

[1]

• Frans: germe m
• Ingels: shout, sprout
• Nederlandjs: kiem m
• Pruus: Keim m
• Spaans: germen m
• Zweeds: grodd g

[2]

• Nederlandjs: huidkloof g, keen g, fissuur g

Wirkwaord

Neet-lemma

keen /kʲè:n/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van kene
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van kene

Aafbraeking

• keen