Naar inhoud springen

klaepel

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

klaepel m (Nederlands: klepel, mond, tong)

Verbuging

klaepele, klaepelke


'ne klaepel

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

klaepel m /kl̥ɛ́:pel/

  1. 'nen iezere staaf dae anen inj diekker is en in 'n klok hingk, dae bie 't loeje taenge de slaagrink huitj veur klank te make
Aafbraeking
  • klae-pel
Verwantje wäörd
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 189.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif klaepel klaepeleklaepelen
IPA /kl̥ɛ́:pel/ /kl̥ɛ́:pe̽le//kl̥ɛ́:pe̽len/
dim. sjrif klaepelkeklaepelken klaepelkes
IPA /kl̥ɛ́:pe̽l̥kʲe//kl̥ɛ́:pe̽l̥kʲen/ /kl̥ɛ́:pe̽l̥kʲes//kl̥ɛ́:pe̽l̥kʲez/
dat. sjrif klaepel klaepeleklaepelen
IPA /kl̥ɛ́:pel/ /kl̥ɛ́:pe̽le//kl̥ɛ́:pe̽len/

In anger spraoke

[bewirk]
bewirk
  • Algemein Gesjreve Limbörgs: klaepel