klankkónde

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

klankkónde v /kl̥áŋ̊kʊ́ndə/

  1. (spraoklieër) de weitesjap die zich besjeftig mit 't veurbringen en verstaon van klanken in 'n spraok
Aafbraeking
  • klank-kón-de
Synoniem
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif klankkónde
IPA /kl̥áŋ̊kʊ́ndə/
dim. sjrif
IPA

In anger klanke[bewirk]