kleier

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

kleier mv /kl̥ɛ́jer/

  1. tekstiel veur 't lief mit te bedèkke
Aafbraeking
  • klei-er
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • de kleier aan höbbe: de kirkelike kleier dragen in 't daacheliks laeve. Aanstäöndje geiselike góngen 'nen toog drage nao häör wiejing toet subdiaken. Van emes dae oetsjèdje mit zie preesteróngerrich nao de wiejing toet subdiaken, meh veur de eigentlike preesterwiejing zag me: Dae haet de kleier aan gadj.
  • emes aan die kleier gaon: emes hieël hel aanpakke
    Dem zeen ze stevig ane kleier gegange wie d'r loog.
  • gooj kleier: nette kleier (gèn wirkkleier)
  • Mótte zitten inne kleier: Dao is gènne kal van get mótte doon. / Dao mót nieks. ('n waordspeling van 't bieës "mót" mit 't wirkwaord "mótte")
  • oete kleier wasse: zoea grujje det de kleier nimmieë passe
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 191.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif kleier
IPA /kl̥ɛ́jer/
dim. sjrif kleierkes
IPA /kl̥ɛ́je̽r̥kʲes/ /kl̥ɛ́je̽r̥kʲez/

In anger spraoke[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

kleier /kl̥ɛ́jer/

  1. (neet-lemma) mieëvaadsvorm van kleid
Aafbraeking
  • klei-er