Naar inhoud springen

krikkel

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Bieveugelik naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

krikkel /krɪkʲel/

  1. hieël erg waan det 't bao ómvèltj
    Stoeat meh neet taenge die ker, went die steit hieël krikkel.
Aafbraeking
  • krik-kel
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif krikkele krikkelen krikkel krikkel krikkel krikkel krikkelt
IPA /krɪkʲele/ /krɪkʲelen/ /krɪkʲel/ /krɪkʲel/ /krɪkʲel/ /krɪkʲel/ /krɪkʲel̥t/ /krɪkʲeld/
kómparatief sjrif krikkeldere krikkelderen krikkelder krikkelder krikkelder krikkelder krikkeldert
IPA /krɪkʲe̽ldərə/ /krɪkʲe̽ldərən/ /krɪkʲe̽ldər/ /krɪkʲe̽ldər/ /krɪkʲe̽ldər/ /krɪkʲe̽ldər/ /krɪkʲe̽ldər̥t/ /krɪkʲe̽ldərd/
superlatief sjrif krikkelste krikkelsten krikkelste krikkelste krikkelste krikkelste krikkelste
IPA /krɪkʲe̽l̥ste/ /krɪkʲe̽l̥sten/ /krɪkʲe̽l̥ste/ /krɪkʲe̽l̥ste/ /krɪkʲe̽l̥ste/ /krɪkʲe̽l̥ste/ /krɪkʲe̽l̥ste/
partitief sjrif krikkels
IPA /krɪkʲe̽l̥s/ /krɪkʲelz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) krikkels (toe) (wie) krikkeltj (geer)
IPA /wì: krɪkʲel̥s tú:/ /wì: krɪkʲeʎ̥c ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal
(kómparatief)
sjrif (wie) krikkelders (toe) (wie) krikkeldertj (geer)
IPA /wì: krɪkʲe̽ldər̥s tú:/ /wì: krɪkʲe̽ldər̥c ʝ̊é:r/

In anger spraoke

[bewirk]

Biewaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

krikkel /krɪkʲel/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • krik-kel

Verbuging

[bewirk]
adverbiaal
radikaal liaison
positief sjrif krikkel
IPA /krɪkʲel/
kómparatief sjrif krikkelder
IPA /krɪkʲe̽ldər/
superlatief sjrif krikkelste
IPA /krɪkʲe̽l̥ste/