móttig

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

móttig /mʊtɪç/

  1. drökkendj heit en dómpetig (gezag van waer)
    Mit zoea móttig waer kan me neet wirke.
Aafbraeking
  • mót-tig
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif móttige móttigen móttige móttig móttige móttig móttig
IPA /mʊtɪʝe/ /mʊtɪʝen/ /mʊtɪʝe/ /mʊtɪç/ /mʊtɪʝ/ /mʊtɪʝe/ /mʊtɪç/ /mʊtɪʝ/ /mʊtɪç/ /mʊtɪʝ/
kómparatief sjrif móttigere móttigeren móttiger móttiger móttiger móttiger móttigert
IPA /mʊtɪʝərə/ /mʊtɪʝərən/ /mʊtɪʝər/ /mʊtɪʝər/ /mʊtɪʝər/ /mʊtɪʝər/ /mʊtɪʝər̥t/ /mʊtɪʝərd/
superlatief sjrif móttigste móttigsten móttigste móttigste móttigste móttigste móttigste
IPA /mʊtɪçste/ /mʊtɪçsten/ /mʊtɪçste/ /mʊtɪçste/ /mʊtɪçste/ /mʊtɪçste/ /mʊtɪçste/
partitief sjrif móttigs
IPA /mʊtɪçs/ /mʊtɪʝz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) móttigs (toe) (wie) móttig (geer)
IPA /wì: mʊtɪçs tú:/ /wì: mʊtɪç ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal
(kómparatief)
sjrif (wie) móttigers (toe) (wie) móttigertj (geer)
IPA /wì: mʊtɪʝər̥s tú:/ /wì: mʊtɪʝər̥c ʝ̊é:r/

Biewaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

móttig /mʊtɪç/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • mót-tig

Verbuging[bewirk]

adverbiaal
radikaal liaison
positief sjrif móttig
IPA /mʊtɪç/ /mʊtɪʝ/
kómparatief sjrif móttiger
IPA /mʊtɪɣər/
superlatief sjrif móttigste
IPA /mʊtɪçste/