Naar inhoud springen

mögkenèt

Van Wiktionary

e mögkenèt

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

mögkenèt ó /mœgʲəne̞t/

  1. e fienmaezig nèt det m'n euver 't bèd of ane raam zitj veur mögken en anger (vlegendje) insekte taenge te haje die krenkdjes mitdrage
Aafbraeking
  • mögk-e-nèt
Samestèlling

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif mögkenèt mögkenètte mögkenètten
IPA /mœgʲəne̞t/ /mœgʲəne̞d/ /mœgʲəne̞te/ /mœgʲəne̞ten/
dim. sjrif mögkenètje mögkenètjen mögkenètjes
IPA /mœgʲəne̞ce/ /mœgʲəne̞cen/ /mœgʲəne̞ces/ /mœgʲəne̞cez/
dat. sjrif mögkenèt mögkenètte mögkenètten
IPA /mœgʲəne̞t/ /mœgʲəne̞d/ /mœgʲəne̞te/ /mœgʲəne̞ten/

In anger spraoke

[bewirk]