Naar inhoud springen

magnetisme

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

magnetisme ó /maɣne̽'tɪzme ~ maɣnə̽'tɪzme/

  1. de eigesjap det get magnetisch is, det 't saortgelieke stóffen aantrèk es die kortbie kómme
Aafbraeking
  • mag-ne-tis-me
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif magnetisme magnetismen
IPA /maɣne̽'tɪzme/ /maɣne̽'tɪzmen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif magnetisme magnetismen
IPA /maɣne̽'tɪzme/ /maɣne̽'tɪzmen/

In anger spraoke

[bewirk]