Naar inhoud springen

memaer

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

memaer v /mə'mɛ́:r/

  1. (kirk) d'n hoof van e kloeaster wo begiene zitte (ouch gebroek es aanspraeknaam)
Aafbraeking
  • me-maer
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif memaer memaere memaeren
IPA /mə'mɛ́:r/ /mə'mɛ́:re/ /mə'mɛ́:ren/
dim. sjrif memaerke memaerken memaerkes
IPA /mə'mɛ́:r̥kʲe/ /mə'mɛ́:r̥kʲen/ /mə'mɛ́:r̥kʲes/ /mə'mɛ́:r̥kʲez/

In anger spraoke

[bewirk]