begien
Algemein Gesjreve Limburgs
[bewirk]Zelfsjtendig naamwaord
[bewirk]begien v (Nederlands: begijn, non)
- Verbuging
begiene, begienke
Mofers
[bewirk]Zelfstenjig naamwaord
[bewirk]Lemma
[bewirk]begien v /bə'ʝì:n/
- (kirk) e vrouwmis det in 't kloeaster zitj
- Raod
In 't Mofers wuuert gei richtig óngersjied gemaak tösse begiene die de gelofte höbbe aafgelag ("non") en die waat det neet höbbe gedaon ("begijn").
- Aafbraeking
- be-gien
- Net get anges gesjreve
- Aafleijinge
- Verwantje wäörd
- Zagswies
- Begiene (die) zeen neet wie ze sjiene: die zitten achtere gerdiene, en zègke: "Kiek, dao geit t'r miene!" = Begiene zeen neet zowie zie lieke.
- 't Is ouch egaal of de begiene memme höbben of neet: wuuert gebroek es antjwaord op 't Is mich egaal. veur toch e richtig antjwaord te kriegen oppe vraog.
- 't Zeen mich men, die begiene! = 't Zeen mich luuj! (humoristisch gemèndj)
- "Wirken is zalig," zagte de begiene. Doe droge ze mit zeven eine boeanestaak: 'n foef op "Wirken is zalig!"
- Vermeljing
- Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 73.
Verbuging
[bewirk]| inkelvaad | mieëvaad | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
| nom. | sjrif | begien | begiene | begienen | |
| IPA | /bə'ʝì:n/ | /bə'ʝí:ne/ | /bə'ʝí:nen/ | ||
| dim. | sjrif | begienke | begienken | begienkes | |
| IPA | /bə'ʝì:n̥kʲe/ | /bə'ʝì:n̥kʲen/ | /bə'ʝì:n̥kʲes/ | /bə'ʝì:n̥kʲez/ | |
In anger spraoke
[bewirk]| bewirk |
- Algemein Gesjreve Limbörgs: begien