Naar inhoud springen

merakel

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

merakel ó /mə'rá:kəl/

  1. 'n biezunjer gebeurtenis, veural wen me die neet verwach haw
    Det is e merakel det die nag de kinjer geduip höbbe.
Aafbraeking
  • me-ra-kel
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif merakel merakele merakelen
IPA /mə'rá:kəl/ /mə'rá:kə̽lə/ /mə'rá:kə̽lən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif merakel merakele merakelen
IPA /mə'rá:kəl/ /mə'rá:kə̽lə/ /mə'rá:kə̽lən/

In anger spraoke

[bewirk]