munjig

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

munjig /mǿɲɪç/

  1. nimmieë minderjäörig en waal in staot veur al zelf te verzorge
Aafbraeking
  • munj-ig
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif munjige munjigen munjige munjig munjige munjig munjig
IPA /mǿɲɪʝe/ /mǿɲɪʝen/ /mǿɲɪʝe/ /mǿɲɪç/ /mǿɲɪʝ/ /mǿɲɪʝe/ /mǿɲɪç/ /mǿɲɪʝ/ /mǿɲɪç/ /mǿɲɪʝ/
kómparatief sjrif munjigere munjigeren munjiger munjiger munjiger munjiger munjigert
IPA /mǿɲɪʝərə/ /mǿɲɪʝərən/ /mǿɲɪʝər/ /mǿɲɪʝər/ /mǿɲɪʝər/ /mǿɲɪʝər/ /mǿɲɪʝər̥t/ /mǿɲɪʝərd/
superlatief sjrif munjigste munjigsten munjigste munjigste munjigste munjigste munjigste
IPA /mǿɲɪçste/ /mǿɲɪçsten/ /mǿɲɪçste/ /mǿɲɪçste/ /mǿɲɪçste/ /mǿɲɪçste/ /mǿɲɪçste/
partitief sjrif munjigs
IPA /mǿɲɪçs/ /mǿɲɪʝz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) munjigs (toe) (wie) munjig (geer)
IPA /wì: mǿɲɪçs tú:/ /wì: mǿɲɪç ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal
(kómparatief)
sjrif (wie) munjigers (toe) (wie) munjigertj (geer)
IPA /wì: mǿɲɪʝər̥s tú:/ /wì: mǿɲɪʝər̥c ʝ̊é:r/

In anger spraoke[bewirk]

Biewaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

munjig /mǿɲɪç/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • munj-ig

Verbuging[bewirk]

adverbiaal
radikaal liaison
positief sjrif munjig
IPA /mǿɲɪç/ /mǿɲɪʝ/
kómparatief sjrif munjiger
IPA /mǿɲɪɣər/
superlatief sjrif munjigste
IPA /mǿɲɪçste/