Naar inhoud springen

oordeil

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

oordeil ó /ó:rdɛ́i̯l/

  1. 'n goodkinnendje of aafkeurendje oetspraok euver 'n zaak waat toet standj gekómmen is door 't verstandj te broeke
  2. (rechsspraok) 'n oetspraok van 'ne richter
  3. 't vermogen 'n [1] te kónne vörme
Aafbraeking
  • oor-deil
Synoniem
Aafleijinge
Zagswies
  • e laeve wie 'n oordeil höbbe: väöl lewej of drökdje make
  • zien oordeil al klaor höbbe: e veuroordeil höbben euver emes of get

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif oordeil oordeile oordeilen
IPA /ó:rdɛ́i̯l/ /ó:rdɛ́i̯le/ /ó:rdɛ́i̯len/
dim. sjrif oordeilke oordeilken oordeilkes
IPA /ó:rdɛ́i̯l̥kʲe/ /ó:rdɛ́i̯l̥kʲen/ /ó:rdɛ́i̯l̥kʲes/ /ó:rdɛ́i̯l̥kʲez/
dat. sjrif oordeil oordeile oordeilen
IPA /ó:rdɛ́i̯l/ /ó:rdɛ́i̯le/ /ó:rdɛ́i̯len/
Raod

Bakkes guuef gènnen diminutief op.

Dao is nag 'ne vorm inne genitief: oordeils.

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

[2]

Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

oordeil /ó:rdɛ́i̯l/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van oordeile
  2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van oordeile
Aafbraeking
  • oor-deil