pentoeffel

Van Wiktionary

e paar pentoeffele

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

pentoeffel m /pən'tufəl/

  1. (kleier) mekkelik zittendje, zaachte sjoon die me binnen 't hoes aanhaet
Raod

Lèt op! Bakkes sjrief pentoefel.

Aafbraeking
  • pen-toef-fel
Verwantje wäörd
Zagswies
  • de pentoeffele naeven 't bèd höbbe staon: normaal zeen, wie ederein

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif pentoeffel pentoeffele pentoeffelen
IPA /pən'tufəl/ /pən'tufə̽lə/ /pən'tufə̽lən/
dim. sjrif pentuuffelke pentuuffelken pentuuffelkes
IPA /pən'tʉ̜fe̽l̥kʲe/ /pən'tʉ̜fe̽l̥kʲen/ /pən'tʉ̜fe̽l̥kʲes/ /pən'tʉ̜fe̽l̥kʲez/
dat. sjrif pentoeffel pentoeffele pentoeffelen
IPA /pən'tufəl/ /pən'tufə̽lə/ /pən'tufə̽lən/

In anger spraoke[bewirk]