Naar inhoud springen

plek

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

plek v /pl̥ækʲ/

  1. e klei stök örges van det voel of nöt is
  2. (veural in verkleinvorm) 'n specefieke plaats op 't lief, meis es dao ouch 'n verkluuering is
Raod

Dit waord haet neet beteikenis van 't nederlandjs waord plek; det is "plaats".

Aafbraeking
  • plek
Net get anges gesjreve
Aafleijinge
Verwantje wäörd
'n blaw plek
Zagswies
  • 'n blaw plek: 'n plaats op 't lief wo 't blood oet 't bloodvaat is gekómme (wie door 'n óngelök), en wo det zichbaar is

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif plek plekke plekken
IPA /pl̥ækʲ/ /pl̥ægʲ/ /pl̥ækʲe/ /pl̥ækʲen/
dim. sjrif plekske pleksken plekskes
IPA /pl̥ækskʲe/ /pl̥ækskʲen/ /pl̥ækskʲes/ /pl̥ækskʲez/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

plek /pl̥ækʲ/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van plekke
  2. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) innen hujigen tied van plekke
  3. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) innen hujigen tied van plekke
  4. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van plekke
  5. (neet-lemma) mieëveljige gebi-jjendje wies van plekke
Aafbraeking
  • plek
Variaasje