plekkrach

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

plekkrach v /pl̥ækr̥ax/

  1. (netuurkónde) 't aanein blieve hange van versjillendje stóffen en liever op gróndj van mollekulaer krachte
  2. (laeveslieër) 'n óngewuuen vergrujjing aan nuuj waefsel door 'n óntstaeking
Aafbraeking
  • plek-krach
Samestèlling

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif plekkrach plekkrachte plekkrachten
IPA /pl̥ækr̥ax/ /pl̥ækr̥aɣ/ /pl̥ækr̥axtə/ /pl̥ækr̥axtən/
dim. sjrif
IPA

In anger spraoke[bewirk]

[1]