Naar inhoud springen

rieddel

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

rieddel m /ridel/

  1. (meziek) 'n kort stökske meziek veur oet te perberen of 't insterment good wirk
    Pap blees ieës e rieddelken oppe moneka veur te kieken of t'r dem goodóm ane móndj gezatj haw.
  2. 'ne sjakelieër vanne stroum inne maeterkas
    Ich gluif det 't ingeslagen haet; de rieddel is ómgeslage.
Raod

Lèt op! Bakkes sjrief riedel.

Aafbraeking
  • ried-del
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif rieddel rieddele rieddelen
IPA /ridel/ /ride̽le/ /ride̽len/
dim. sjrif rieddelke rieddelken rieddelkes
IPA /ride̽l̥kʲe/ /ride̽l̥kʲen/ /ride̽l̥kʲes/ /ride̽l̥kʲez/
dat. sjrif rieddel rieddele rieddelen
IPA /ridel/ /ride̽le/ /ride̽len/