Naar inhoud springen

ritter

Van Wiktionary
Zuuch ouch: Ritter.

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

ritter m /rɪter/

  1. emes dae ónverhöds 'nen angere hulp mit e perbleem
    Doe bös wörkelike miene ritter! Sónger dich haw ich dit noeatj vaerdig gekrege.
Aafbraeking
  • rit-ter
Verwantje wäörd
Kómaaf
  • Oet 't Pruus: Ritter "ridder".

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif ritter ritters
IPA /rɪter/ /rɪter̥s/ /rɪterz/
dim. sjrif ritterke ritterken ritterkes
IPA /rɪte̽r̥kʲe/ /rɪte̽r̥kʲen/ /rɪte̽r̥kʲes/ /rɪte̽r̥kʲez/
dat. sjrif ritter ritters
IPA /rɪter/ /rɪter̥s/ /rɪterz/

In anger spraoke

[bewirk]