sjinkel

'ne sjinkel [2]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

sjinkel m /ʃɪ́ŋ̊kʲel/

1. 'ne knaok, veural 'ne get klèndere, van e bieës

   Trèk det vel meh gled euver die sjinkele.

2. (euverdrechtelik) 'ne knaok van e bieës mit 't vleis nag d'raan

   Ligk die sjinkelkes mer oppe stoep veure kat; die vritj dao nag waal aan.

Aafbraeking

• sjin-kel

Aafleijinge

• sjinkelblok, Sjinkelebrook
• kaksjinkel

Verwantje wäörd

• knaok, sjinne, sjónk

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	sjinkel		sjinkele	sjinkelen
	IPA	/ʃɪ́ŋ̊kʲel/		/ʃɪ́ŋ̊kʲe̽le/	/ʃɪ́ŋ̊kʲe̽len/
dim.	sjrif	sjinkelke	sjinkelken	sjinkelkes
	IPA	/ʃɪ́ŋ̊kʲe̽l̥kʲe/	/ʃɪ́ŋ̊kʲe̽l̥kʲen/	/ʃɪ́ŋ̊kʲe̽l̥kʲes/	/ʃɪ́ŋ̊kʲe̽l̥kʲez/
dat.	sjrif	sjinkel		sjinkele	sjinkelen
	IPA	/ʃɪ́ŋ̊kʲel/		/ʃɪ́ŋ̊kʲe̽le/	/ʃɪ́ŋ̊kʲe̽len/

In anger spraoke

[1]

• Nederlandjs: knook g, bot^(nl:) ó, bout g
• Pruus: Schenkel m
• Spaans: chamorro^(es:) m