Naar inhoud springen

stengel

Van Wiktionary

de stengel van 'n plantj

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

stengel m /stǽŋel/

  1. (plantje) 't lankgerèk en stevig deil van 'n plantj wodoor 't water enne voorstóffe verveurd waere
Aafbraeking
  • steng-el
Synoniem
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif stengel stengele stengelen
IPA /stǽŋel/ /stǽŋe̽le/ /stǽŋe̽len/
dim. sjrif stengelke stengelken stengelkes
IPA /stǽŋe̽l̥kʲe/ /stǽŋe̽l̥kʲen/ /stǽŋe̽l̥kʲes/ /stǽŋe̽l̥kʲez/
dat. sjrif stengel stengele stengelen
IPA /stǽŋel/ /stǽŋe̽le/ /stǽŋe̽len/

In anger spraoke

[bewirk]