Naar inhoud springen

strak

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Bieveugelik naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

strak /str̥ak/

  1. sónger kräökelen of bäög
  2. nej aansloetendj
    Die bóks is tich väöls te strak; doe mós tich 'n haole die breier is inne häöpe.
  3. sónger ónnuuedigheje
  4. sóngere ouge te verwaege
    Mit 'ne strakke keek heel d'r de ougen oppen hóndj.
  5. (synoniem) anger waord veur maotvas
Aafbraeking
  • strak
Verwantje wäörd
Zagswies
  • strak veur zich oet kieke

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif strakke strakken strakke strak strakke strak strak
IPA /str̥akə/ /str̥akən/ /str̥akə/ /str̥ak/ /str̥ag/ /str̥akə/ /str̥ak/ /str̥ag/ /str̥ak/ /str̥ag/
kómparatief sjrif strakkere strakkeren strakker strakker strakker strakker strakkert
IPA /str̥akərə/ /str̥akərən/ /str̥akər/ /str̥akər/ /str̥akər/ /str̥akər/ /str̥akər̥t/ /str̥akərd/
superlatief sjrif strakste straksten strakste strakste strakste strakste strakste
IPA /str̥akstə/ /str̥akstən/ /str̥akstə/ /str̥akstə/ /str̥akstə/ /str̥akstə/ /str̥akstə/
partitief sjrif straks
IPA /str̥aks/ /str̥agz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) straks (toe) (wie) strak (geer)
IPA /wì: str̥aks tú:/ /wì: str̥ak ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal
(kómparatief)
sjrif (wie) strakkers (toe) (wie) strakkertj (geer)
IPA /wì: str̥akər̥s tú:/ /wì: str̥akər̥c ʝ̊é:r/

In anger spraoke

[bewirk]

[2]

Biewaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

strak /str̥ak/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • strak

Verbuging

[bewirk]
adverbiaal
radikaal liaison
positief sjrif strak
IPA /str̥ak/ /str̥ag/
kómparatief sjrif strakker
IPA /str̥akər/
superlatief sjrif strakste
IPA /str̥akstə/