Naar inhoud springen

strang

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Bieveugelik naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

strang /str̥àŋ/

  1. 'n groeate kónzentraasje bevattendj van ei bestandjsdeil, wodoor de reuk of de smaak döks te euverhieërsendj wuuert
    Bao, waat höbs toe strange kóffe gezatj. Det is pensentirger!
  2. sónger taengespraok te kónne lieje
    Meister Jo waas ummer 'ne strange lieërer.
  3. zich prónt hajendj ane veursjrifter dan de wètte
    Es ich ummer 'ne strang geluivige waas gewaes ieëre, haw ich noe noeatj 't hoes vrie gadj!
  4. van e stevig pestuur (gezag van luuj)
  5. vaster of korter biejein es ieës, door te zeen samegedrök of toegeknepe
Aafbraeking
  • strang
Net get anges gesjreve
Antonieme
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • 'ne strange wintjer: 'ne wintjer mit hieël kaad en slech waer
  • Strang hieëre regere neet lang: E strang rezjiem doert neet lang.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif strange strangen strang strang strang strang strangk
IPA /str̥áŋə/ /str̥áŋən/ /str̥àŋ/ /str̥áŋ/ /str̥àŋ/ /str̥àŋ/ /str̥áŋ/ /str̥àŋ/ /str̥àŋ̊k/ /str̥àŋg/
kómparatief sjrif strangere strangeren stranger stranger stranger stranger strangert
IPA /str̥àŋərə/ /str̥àŋərən/ /str̥àŋər/ /str̥àŋər/ /str̥àŋər/ /str̥àŋər/ /str̥àŋər̥t/ /str̥àŋərd/
superlatief sjrif strangste strangsten strangste strangste strangste strangste strangste
IPA /str̥àŋ̊stə/ /str̥àŋ̊stən/ /str̥àŋ̊stə/ /str̥àŋ̊stə/ /str̥àŋ̊stə/ /str̥àŋ̊stə/ /str̥àŋ̊stə/
partitief sjrif strangs
IPA /str̥àŋ̊s/ /str̥àŋz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) strangs (toe) (wie) strangk (geer)
IPA /wì: str̥àŋ̊s tú:/ /wì: str̥àŋ̊k ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal
(kómparatief)
sjrif (wie) strangers (toe) (wie) strangertj (geer)
IPA /wì: str̥àŋər̥s tú:/ /wì: str̥àŋər̥c ʝ̊é:r/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

[2]

Biewaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

strang /str̥àŋ/

  1. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • strang

Verbuging

[bewirk]
adverbiaal
radikaal liaison
positief sjrif strang
IPA /str̥àŋ/
kómparatief sjrif stranger
IPA /str̥àŋər/
superlatief sjrif strangste
IPA /str̥àŋ̊stə/