teechel

teechele

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

teechel v > m /tè:çel/

1. (boewkónde) 'ne platte, meis rechheukigen of veerkentjige, stein, gebroek veur gróndj, floeren of (binne)moere mit aaf te wirke

Aafbraeking

• tee-chel

Variaasje

• ↓tegel

Aafleijinge

• beteechele, oetteechele
• teechelfloer
• floerteechel

Verwantje wäörd

• pan, plevuus
• Tegele

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	teechel		teechele	teechelen
	IPA	/tè:çel/		/tè:çe̽le/	/tè:çe̽len/
dim.	sjrif	teechelke	teechelken	teechelkes
	IPA	/tè:çe̽l̥kʲe/	/tè:çe̽l̥kʲen/	/tè:çe̽l̥kʲes/	/tè:çe̽l̥kʲez/

In anger spraoke

• Frans: carreau m
• Ingels: tile
• Nederlandjs: tegel g
• Pruus: Fliese v, Kachel v
• Spaans: baldosa v
• Zweeds: kakel ó

Wirkwaord

Neet-lemma

teechel ... oet /tè:çel/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van oetteechele (in houfzats)
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van oetteechele

Aafbraeking

• tee-chel

Variaasje

• [1] (in naevezats) oetteechel