Naar inhoud springen

termien

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

termien m (Nederlands: termijn, afspraak)

Sinneniem
Verbuging

termiene, termienke


Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

termien m /tər'mì:n ~ tǽr'mì:n/

  1. e vas tiedspuntj worop get gebeurt of mót gebeure, mit naam mit gelieke intervalle (wie bie 't aafbetale van 'n sjoud)
    Veer betale die lieëning in termienen aaf: eder kwartaal e deil.
  2. 'n aafgepaoldje tiedsruumdje, 'ne vasgezatdjen doer van 'n amb
    Inne raod haet me gemeinelik 'nen termien van veer jaor.
Aafbraeking
  • ter-mien
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif termien termiene termienen
IPA /tər'mì:n/ /tər'mí:ne/ /tər'mí:nen/
dim. sjrif termienke termienken termienkes
IPA /tər'mì:n̥kʲe/ /tər'mì:n̥kʲen/ /tər'mì:n̥kʲes/ /tər'mì:n̥kʲez/
dat. sjrif termien termiene termienen
IPA /tər'mì:n/ /tər'mí:ne/ /tər'mí:nen/
Raod

Bakkes guuef gènnen diminutief op.

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

bewirk
  • Algemein Gesjreve Limbörgs: termien


[2]

bewirk