tiedje

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

tiedje ó /tí:ce/

  1. 'ne korten tied
    Doe zóls nag e tiedje mótte wachten ieër dae trögkkump.
  2. 'n korte poeas
Aafbraeking
  • tied-je
Verwantje wäörd

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif tiedje tiedjen tiedjes
IPA /tí:ce/ /tí:cen/ /tí:ces/ /tí:cez/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif tiedje tiedjen tiedjes
IPA /tí:ce/ /tí:cen/ /tí:ces/ /tí:cez/

In anger spraoke[bewirk]

[2]

Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

tiedje /tì:ɟə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) inne vergangen tied van tieje
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) inne vergangen tied van tieje
  3. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) inne vergangen tied van tieje
  4. (neet-lemma) inkelveljigen derdje-persoeansvorm (det) inne vergangen tied van tieje
  5. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) inne vergangen tied van tieje
Aafbraeking
  • tie-dje

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

tiedje /tí:ce/

  1. (neet-lemma) vorm innen diminutief van tied
Aafbraeking
  • tied-je