tiem

Van Wiktionary

tiem [1]
tiem [2]

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

tiem m /tí:m/

  1. (plantje) Thymus vulgaris: e keukekroed det gebroek wuuert es 'n heilplantj, 'n sierplantj, veur tieë van te laote trèkken en veur ziene zeute, sterke smaak
  2. (aeteswaar) de gedruuegdje blaedjes van [1] waat gebroek waeren es e keukekroed
Raod

't Waord tiem haet gei mieëvaad; gebroek daoveur kónstruksjes wie pötjes tiem of plentjes tiem.

Aafbraeking
  • tiem
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif tiem
IPA /tí:m/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif tiem
IPA /tí:m/

In anger spraoke[bewirk]

[2]