tin

tin

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

tin ó /tɪ́n/ > /tɪ̀n/

1. (sjemie) 't sjemisch element mit 't symboeal Sn en 't atoeamnómmer 50; e zilvergries euvergangsmetaal det hieël buugzaam en knaejbaar is en es róswaerendj matterjaal aan iezer gehech wuuert veur bleek te vörme
2. (euverdrechtelik) (ajerwèts) 'n kan gemaak van tin

Aafbraeking

• tin

Aafleijinge

• tinne
• tinplaat

Verwantje wäörd

• bleek, bróns

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	tin		—
	IPA	/tɪ́n/		—
dim.	sjrif	—		—
	IPA	—		—
dat.	sjrif	tin		—
	IPA	/tɪ́n/		—

In anger spraoke

[1]

• Internasjenaal: ♃^(en:) (alsjemie)
• Fins: tina
• Frans: étain m
• Ieslandjs: tin ó, blikk^(is:) ó
• Ingels: tin
• Koreaans: 주석^(ko:)
• Litouws: alva^(lt:) v
• Luuksembörgs: Zënn m
• Nederlandjs: tin ó
• Portegees: estanho^(pt:) m
• Pruus: Zinn ó
• Spaans: estaño m
• Volapük: stanin^(vo:)
• Zweeds: tenn ó