tin

Van Wiktionary

tin

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

tin ó /tɪ́n/ > /tɪ̀n/

  1. (sjemie) 't sjemisch element mit 't symboeal Sn en 't atoeamnómmer 50; e zilvergries euvergangsmetaal det hieël buugzaam en knaejbaar is en es róswaerendj matterjaal aan iezer gehech wuuert veur bleek te vörme
  2. (euverdrechtelik) (ajerwèts) 'n kan gemaak van tin
Aafbraeking
  • tin
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif tin
IPA /tɪ́n/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif tin
IPA /tɪ́n/

In anger spraoke[bewirk]

[1]