Naar inhoud springen

toean

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

toean m /tùä̯n/

  1. 'ne klank mit 'n herkinbaar, huuerbaar huuegdje, 'n trilling mit 'n frequentie
  2. (spraoklieër) de vaste toeanhuuegdje of 't toeanverloup det bie 'ne lèttergreep huuert in 't Limbörgs
    't Waord "graaf" kan me mit twieë versjillendje toeanen oetspraeke; dan is de beteikenis gans anges.
  3. (spraoklieër) de meneer worop me kaltj kwa toeanhuuegdje
    Doe hoofs det neet op zónnen toean te zègke.
  4. det waat me wiltj euverbringen in 'n teks, mit naam kwa geveul
  5. (meziek) de karakteristieke klank van 'n stum of 'n insterment
Aafbraeking
  • toean
Net get anges gesjreve
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • gekke tuuen: gekke kemeide, 'n gekke bevleging, ónberaekenbaar hanjelswieze
  • tuuen veil höbbe: gekke kuren höbbe
  • toean haje: zuver zingen of spelen op e blaosinsterment

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif toean tuuen
IPA /tùä̯n/ /tʉ̜̀ɛ̯̈n/
dim. sjrif tuuenke tuuenken tuuenkes
IPA /tʉ̜̀ɛ̯̈n̥kʲe/ /tʉ̜̀ɛ̯̈n̥kʲen/ /tʉ̜̀ɛ̯̈n̥kʲes/ /tʉ̜̀ɛ̯̈n̥kʲez/
dat. sjrif toean tuuen
IPA /tùä̯n/ /tʉ̜̀ɛ̯̈n/
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif toean toeane toeanen
IPA /tùä̯n/ /tùä̯nə/ /tùä̯nən/
dim. sjrif tuuenke tuuenken tuuenkes
IPA /tʉ̜̀ɛ̯̈n̥kʲe/ /tʉ̜̀ɛ̯̈n̥kʲen/ /tʉ̜̀ɛ̯̈n̥kʲes/ /tʉ̜̀ɛ̯̈n̥kʲez/
dat. sjrif toean toeane toeanen
IPA /tùä̯n/ /tùä̯nə/ /tùä̯nən/
Raod

't Mieëvaad toeane is nuuj en kump neet veur inne euverdrechtelike beteikenisse. Bie de jóngste spraekers wuuert deze vorm ouch mit sleiptoean oetgespraoke: tuue\n > toea\ne > toea~ne.

In anger spraoke

[bewirk]

[1]