twiefel

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

twiefel m /tw̥í:fel/

1. e geveul van ónzekerheid wie van waat me mót doon, dinke, vertroewe, gluive, besloeten of verwachte

   Mam zaet det 't baeter wuuert, meh d'n twiefel blief bie mich.

Aafbraeking

• twie-fel

Variaasje

• †twievel

Aafleijinge

• twiefele
• twiefelbóks, twiefelpuntj, twiefelvot

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	twiefel		twiefele	twiefelen
	IPA	/tw̥í:fel/		/tw̥í:fe̽le/	/tw̥í:fe̽len/
dim.	sjrif	twiefelke	twiefelken	twiefelkes
	IPA	/tw̥í:fe̽l̥kʲe/	/tw̥í:fe̽l̥kʲen/	/tw̥í:fe̽l̥kʲes/	/tw̥í:fe̽l̥kʲez/
dat.	sjrif	twiefel		twiefele	twiefelen
	IPA	/tw̥í:fel/		/tw̥í:fe̽le/	/tw̥í:fe̽len/

Raod

Bakkes guuef gèn verbaoge vörm op; mit naam d'n diminutief kump praktisch neet veur.

In anger spraoke

• Frans: epäily, epäröinti
• Frans: doute v
• Ingels: doubt
• Nederlandjs: twijfel g
• Pruus: Zweifel m
• Spaans: duda v, incertidumbre v
• Zweeds: tvekan g, tvivel g

Wirkwaord

Neet-lemma

twiefel /tw̥í:fel/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van twiefele
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van twiefele

Aafbraeking

• twie-fel