verkóndiging

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

verkóndiging v /və̽r̥'kʊ́ndɪ̽ʝɪŋ/

  1. 'n toespraok of 'n teks worin get bekindjgemaak wuuert aan e grótter pebliek
Aafbraeking
  • ver-kón-di-ging
Variaasje
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif verkóndiging verkóndiginge verkóndigingen
IPA /və̽r̥'kʊ́ndɪ̽ʝɪŋ/ /və̽r̥'kʊ́ndɪ̽ʝɪŋe/ /və̽r̥'kʊ́ndɪ̽ʝɪŋen/
dim. sjrif verkundigingske verkundigingsken verkundigingskes
IPA /və̽r̥'kǿndɪ̽ʝɪ̽ŋ̊skʲe/ /və̽r̥'kǿndɪ̽ʝɪ̽ŋ̊skʲen/ /və̽r̥'kǿndɪ̽ʝɪ̽ŋ̊skʲes/ /və̽r̥'kǿndɪ̽ʝɪ̽ŋ̊skʲez/

In anger spraoke[bewirk]