Naar inhoud springen

waffel

Van Wiktionary

Algemein Gesjreve Limburgs

[bewirk]

Zelfsjtendig naamwaord

[bewirk]

waffel v (Nederlands: wafel, mond, waffel, muil, slag ¹V, oorveeg)

Verbuging

waffele, weffelke


Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

waffel m /wafəl/

  1. (aeteswaar) 'n klein wieväölheid aeteswaar (wie gezag van kieës of wós)
    Pak dich mer zónne waffel kieës vannen tejjer; det ligk dao neet veur nieks!
  2. (synoniem) (graof spraokgebroek) anger waord veur móndj
    Haad tich de waffel 'ns!
  3. (synoniem) anger waord veur hóndj
    Enne weffelke, waat kums toe hie doon?
Aafbraeking
  • waf-fel
Net get anges gesjreve
Zagswies
  • 'ne groeate waffel höbbe: graof spraeke
    Taenge ajer luuj mós toe neet zónne groeate waffel höbbe!

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif waffel waffele waffelen
IPA /wafəl/ /wafə̽lə/ /wafə̽lən/
dim. sjrif weffelke weffelken weffelkes
IPA /wæfe̽l̥kʲe/ /wæfe̽l̥kʲen/ /wæfe̽l̥kʲes/ /wæfe̽l̥kʲez/
dat. sjrif waffel waffele waffelen
IPA /wafəl/ /wafə̽lə/ /wafə̽lən/