hóndj

'nen hóndj

Mofers[bewirk]

hóndj m /hʊ́ɲɟ/

(bieëster) Canis lupus familiaris: e roufbieës det vanne wouf aafstamp en es hoesbieës wuuertj gehaje

get aafsjödde wie 'nen hóndj de raenge
Daen hóndj kan laezen en sjrieve: Daen hóndj haet 'n dudelike, eige persuuenlikheid.
Dao is nannoeatj 'ne gojen hóndj vandan/vanaaf gekómme! = Doe kums oet 'n verwirpelike plaats en bös zelf naovenantj; gebroek es doeadmaeker wen 'nen aangespraokene zien plaats van kómaaf zaet es antjwaord oppe gestèldje vraog:
A: Wo kums toe vandan?

B: Van Lin/...

A: Dao is nannoeatj 'ne gojen hóndj vandan gekómme!
e laeve wie 'nen hóndj höbbe: door 't doon van anger luuj e slech laeven höbbe
eine volge wie 'nen hóndj: hieël troew en volgzaam zeen, good loesteren en bevaelen of opdrachten opvolgen of oetveure
d'n hóndj op zeen: kepót of verslete zeen, nimmieë in staot zeen toet doorgaon
d'n Hóndj zeik! = 'n klankpersiflage op gezóndjheid wen me de glazer klink.
(wied) oppen hóndj zeen: kepót of verslete zeen, nimmieë in staot zeen toet doorgaon
Wen de hónj inne stekker biete zeen 't de tenj die riete: Neet de miens zelf mer 't middel waat t'r gebroek is 't sjoud.
zoea bekindj wie 'ne bóntjen hóndj
zoea heis wie 'nen hóndj
zoea krank wie 'nen hóndj: hieël krank
zoea meug wie 'n huundje: gans kepot zeen vanne meugigheid
Die keukskes guuefs se nanneet anen hóndj; zelfs de hinne vraete die neet!