Naar inhoud springen

zelfmitlieje

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

zelfmitlieje ó /zæ̀lvmɪtl̥ìje/ > /zæ̀l̥fm̥ɪtl̥ìje/

  1. e geveul van kómpasje veur zichzelf (en veural zien eige leid)
Aafbraeking
  • zelf-mit-lie-je
Verwantje wäörd
Samestèlling

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif zelfmitlieje zelfmitliejen
IPA /zæ̀l̥fm̥ɪtl̥ìje/ /zæ̀l̥fm̥ɪtl̥ìjen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif zelfmitlieje zelfmitliejen
IPA /zæ̀l̥fm̥ɪtl̥ìje/ /zæ̀l̥fm̥ɪtl̥ìjen/

In anger spraoke

[bewirk]