argument

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

argument ó /àrɣʉ̜̽'mǽn̥t/)

  1. 'n oetspraok of 'n rits van kónkluderinge die es de gróndjslaag dene veur 'n bewaering of 'n raejenering
  2. (spraoklieër) e zatsdeil det 'n thematische rol haet bie e zelfstenjig naamwaord inne zelvendje zats
Aafbraeking
  • ar-gu-ment
Synoniem
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif argument argumente argumenten
IPA /àrɣʉ̜̽'mǽn̥t/ /àrɣʉ̜̽'mǽnd/ /àrɣʉ̜̽'mǽn̥te/ /àrɣʉ̜̽'mǽn̥ten/
dim. sjrif argumentje argumentjen argumentjes
IPA /àrɣʉ̜̽'mǽn̥ce/ /àrɣʉ̜̽'mǽn̥cen/ /àrɣʉ̜̽'mǽn̥ces/ /àrɣʉ̜̽'mǽn̥cez/
dat. sjrif argument argumente argumenten
IPA /àrɣʉ̜̽'mǽn̥t/ /àrɣʉ̜̽'mǽnd/ /àrɣʉ̜̽'mǽn̥te/ /àrɣʉ̜̽'mǽn̥ten/

In anger spraoke[bewirk]

[1]


Ingels[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

argument /'ɑ:(r).ɡjʊ.mənt/

  1. argument
  2. stried, kónflik
Synonieme