bläötsel

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

bläötsel m /blœ̀:tsəl/

  1. 'n saort bleikmiddel det me broekdje veure witte was spierwit mit te kriege
    Wen de witte was mit bläötsel behanjeldj waas, mós die oppe bleik gelag waere.
  2. blaw (water)vèrf
Raod

Lèt op! 't Waordgeslach wiek aaf van 't Nederlandjs: dae bläötsel.

Aafbraeking
  • bläöt-sel
Aafleijinge
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Samestèlling
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 82.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif bläötsel
IPA /blœ̀:tsəl/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif bläötsel
IPA /blœ̀:tsəl/

In anger spraoke[bewirk]

[1]

bewirk


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

bläötsele /blœ̀:tsəl/

  1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van bläötsele
  2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van bläötsele
Aafbraeking
  • bläöt-sel