braaf

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

braaf /brà:f/

  1. loesterendj enne regels volgendj (wie van kinjer of hoesdere)
  2. good van hert
Aafbraeking
  • braaf
Antoniem
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • zoea braaf wie 'n ingelke: hieël erg leef (gezag van kinjer)
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 89.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad predikatief
mannelik vrouwelik ónziejig geslechtelik ónziejig
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
positief sjrif brave braven braaf braaf braaf braaf braaf
IPA /brà:və/ /brà:vən/ /brà:f/ /brà:v/ /brà:f/ /brà:v/ /brà:f/ /brà:v/ /brà:f/ /brà:v/ /brà:f/ /brà:v/
kómparatief sjrif bravere braveren braver braver braver braver bravert
IPA /brá:vərə/ /brá:vərən/ /brá:vər/ /brá:vər/ /brá:vər/ /brá:vər/ /brá:vər̥t/ /brá:vərd/
superlatief sjrif braafste braafsten braafste braafste braafste braafste braafste
IPA /brá:fstə/ /brá:fstən/ /brá:fstə/ /brá:fstə/ /brá:fstə/ /brá:fstə/ /brá:fstə/
partitief sjrif braafs
IPA /brá:fs/ /brà:vz/
inkelvaad mieëvaad
flexieadverbiaal
(positief)
sjrif (wie) braafs (toe) (wie) braaf (geer)
IPA /wì: brà:fs tú:/ /wì: brà:f ʝ̊é:r/
flexieadverbiaal
(kómparatief)
sjrif (wie) bravers (toe) (wie) bravertj (geer)
IPA /wì: brá:vər̥s tú:/ /wì: brá:vər̥c ʝ̊é:r/
Raod

De superlatief wuuert ouch mit stoeattoean oetgespraoke: braa\fste.

In anger spraoke[bewirk]

[1]

Biewaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

braaf /brà:f/

  1. (synoniem) anger waord veur bra
  2. (neet-lemma) op 'n [↑] meneer
Aafbraeking
  • braaf
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 89.

Verbuging[bewirk]

adverbiaal
radikaal liaison
positief sjrif braaf
IPA /brà:f/ /brà:v/
kómparatief sjrif braver
IPA /brá:vər/
superlatief sjrif braafste
IPA /brá:fstə/
Raod

De superlatief wuuert ouch mit stoeattoean oetgespraoke: braa\fste.


Nederlandjs[bewirk]

Bieveugelik naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

braaf /bra:f/

  1. braaf