brokking

'ne brokking

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

brokking m /brɒkɪŋ/

1. 'ne groeate, ruge stein, veural eine dae los oppe gróndj ligk

   Zónne groeate brokking ènne kries te sónger paerd of mesjien neet versleip.

Aafbraeking

• brok-king

Synonieme

• rots, stein

Verwantje wäörd

• brok

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	brokking		brokkinge	brokkingen
	IPA	/brɒkɪŋ/		/brɒkɪŋe/	/brɒkɪŋen/
dim.	sjrif	brokkingske	brokkingsken	brokkingskes
	IPA	/brɒkɪ̽ŋ̊skʲe/	/brɒkɪ̽ŋ̊skʲen/	/brɒkɪ̽ŋ̊skʲes/	/brɒkɪ̽ŋ̊skʲez/
dat.	sjrif	brokking		brokkinge	brokkingen
	IPA	/brɒkɪŋ/		/brɒkɪŋe/	/brɒkɪŋen/

In anger spraoke

• Nederlandjs: rots g