Naar inhoud springen

hirtebók

Van Wiktionary

'nen hirtebók

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

hirtebók m /hɪr̥tebʊk/

  1. (bieëster) 't menke van 'n hirt
    Hirtebuk drage meis e groeat gewei oppe kop.
Aafbraeking
  • hir-te-bók
Samestèlling

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif hirtebók hirtebuk
IPA /hɪr̥tebʊk/ /hɪr̥tebʊg/ /hɪr̥tebøk/ /hɪr̥tebøg/
dim. sjrif hirtebukske hirtebuksken hirtebukskes
IPA /hɪr̥tebøkskə/ /hɪr̥tebøkskən/ /hɪr̥tebøkskəs/ /hɪr̥tebøkskəz/
dat. sjrif hirtebók hirtebuk
IPA /hɪr̥tebʊk/ /hɪr̥tebʊg/ /hɪr̥tebøk/ /hɪr̥tebøg/

In anger spraoke

[bewirk]