Naar inhoud springen

kachtel

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

kachtel ó /kaxtəl/

  1. (ajerwèts) e stök vieë (veural minachtendj)
    Det ei kachtel waat die hawwe mèndje zie doe van te kónne laeve.
Aafbraeking
  • kach-tel
Net get anges gesjreve
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif kachtel kachtele kachtelen
IPA /kaxtəl/ /kaxtə̽lə/ /kaxtə̽lən/
dim. sjrif kechtelke kechtelken kechtelkes
IPA /kæçte̽l̥kʲe/ /kæçte̽l̥kʲen/ /kæçte̽l̥kʲes/ /kæçte̽l̥kʲez/
dat. sjrif kachtel kachtele kachtelen
IPA /kaxtəl/ /kaxtə̽lə/ /kaxtə̽lən/