Naar inhoud springen

kinteiken

Van Wiktionary

e pruus kinteiken [2]

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

kinteiken ó /kʲɪ̀n̥tɛ́i̯kʲen/

  1. 'ne nómmer van e moterveurtuug
  2. (euverdrechtelik) 'n plaat aan e veurtuug worop 't [1] steit
  3. (lètterlik) e teiken woraan emes of get trögk te kinnen is
Aafbraeking
  • kin-tei-ken
Variaasje
Aafleijinge
Samestèlling

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif kinteiken kinteikes
IPA /kʲɪ̀n̥tɛ́i̯kʲen/ /kʲɪ̀n̥tɛ́i̯kʲes/ /kʲɪ̀n̥tɛ́i̯kʲez/
dim. sjrif kinteikske kinteiksken kinteikskes
IPA /kʲɪ̀n̥tɛ́i̯kskʲe/ /kʲɪ̀n̥tɛ́i̯kskʲen/ /kʲɪ̀n̥tɛ́i̯kskʲes/ /kʲɪ̀n̥tɛ́i̯kskʲez/
dat. sjrif kinteiken kinteikes
IPA /kʲɪ̀n̥tɛ́i̯kʲen/ /kʲɪ̀n̥tɛ́i̯kʲes/ /kʲɪ̀n̥tɛ́i̯kʲez/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]