kinne

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

kinne /kʲɪ́ne/

  1. (euvergenkelik) euver of van get of emes get wete, get euver get of emes gelieërd höbbe, kinnis höbbe van get
  2. (euvergenkelik) bekindj of vertroewdj zeen mit get
    Ich kin Faasj nag good van vreuger.
  3. (euvergenkelik) (emes ~ aan) emes trögkkinne door zeker (uterlike) kinmirke
    Dae haet zón doeksnaas ein; dao kins te dem ouch aan.
Raod

't Versjil tösse "kinne" en "kónne" waerdje ieëre good gehandjhaaf (veur gans toette ginneraasje gebaoren in ±1930), mer allewiel beginne dees twieë wirkwäörd doorein te loupe. Hiebie valle de wirkwäörd samen en make de vörm innen hujigen tied van "kónne" plaats veur die van "kinne", en inne vergangen tied de vörm van "kinne" veur die van "kónne":

  • Doe kóns väöl zègke, mer hae duit waal waat 'm gezag wuuert. > Doe kins väöl zègke ...
  • Ich kanj/kindje 'm neet trögk van die foto. > Ich kós 'm neet trögk van die foto.

't Blief aevel stielvol dit óngersjied aan te hange, went dao zeen nag ummer (ouch jóng) spraekers die dit doon.

Aafbraeking
  • kin-ne
Variaasje
  • kènne (?)
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • Det wiltj gekandj zeen.
  • emes van aanzeen kinne
  • emes/get van binnen en van boete kinne
  • emes van gezich kinne (naodrök op gezich): emes trögkkinne, meh dem ziene naam neet wete (vergeliek: emes van naam kinne)
  • emes van naam kinne: de naam van emes kinne, meh neet wete wie d'r oetzuutj (vergeliek: emes van gezich kinne)
  • get oeterein kinne: 't versjil tösse twieë dinger
  • emes op 'n äörtje kinne
  • Waat de boer neet kintj, det (vr)itj t'r neet: Luuj aete döks neet waat zie nannoeatj gadj höbbe.
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 188.

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif kin kins kintj kinne kinnen kintj kinne kinnen kinnendj
IPA /kʲɪ̀n/ /kʲɪ̀n̥s/ /kʲɪ̀nz/ /kʲɪ̀ɲ̊c/ /kʲɪ̀ɲɟ/ /kʲɪ́ne/ /kʲɪ́nen/ /kʲɪ̀ɲ̊c/ /kʲɪ̀ɲɟ/ /kʲɪ́ne/ /kʲɪ́nen/ /kʲɪ́neɲɟ/
vergangen tied sjrif kanj kanjs kanj kanje kanjen kandj kanje kanjen gekandj
IPA /kàɲ/ /kàɲ̊s/ /kàɲz/ /kàɲ/ /káɲə/ /káɲən/ /kàɲɟ/ /káɲə/ /káɲən/ /ɣə'kàɲɟ/
gebi-jjendje wies sjrif kin! kinne-v'r kintj!
IPA /kʲɪ̀n/ /kʲɪ́never/ /kʲɪ̀ɲ̊c/ /kʲɪ̀ɲɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif kinne kinnen gekin ó kinne kinnen kinnentaere kinnentaeren gekinne gekinnen
IPA /kʲɪ́ne/ /kʲɪ́nen/ /ɣə'kʲɪ̀n/ /kʲɪ́ne/ /kʲɪ́nen/ /kʲɪ́nen̥'tɛ̀:re/ /kʲɪ́nen̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'kʲɪ́ne/ /ɣə'kʲɪ́nen/
Raod

De pseudo-sterke vörm van dit wirkwaord waeren allewiel meis vervange dore zwake vörm, die m'n inne verveuging van 't lemma hie-ónger trögk kan vinje.

In anger spraoke[bewirk]

[1]

[2]

[3]

Wirkwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

kinne /kʲɪ́ne/

  1. (sterk-verajerd) óngebroekelike vorm van ↑kienne
Raod

Deze vorm huuert me op 't Mofers praktisch nimmieë, meh kump van oearsprónk waal veur in det dialek. Ouchal kump 't van oearsprónk veur in Mofert, allewiel veultj 't neet aan es Mofers, mer es boetedörps. 't Gebroek daovan wuuert aafgeraoje veur 't feit det 't verwarrendj kan zeen veure luuj.

Aafbraeking
  • kin-ne
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 188.

Verveuging[bewirk]

ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif kin kins kintj kinne kinnen kintj kinne kinnen kinnendj
IPA /kʲɪ̀n/ /kʲɪ̀n̥s/ /kʲɪ̀nz/ /kʲɪ̀ɲ̊c/ /kʲɪ̀ɲɟ/ /kʲɪ́ne/ /kʲɪ́nen/ /kʲɪ̀ɲ̊c/ /kʲɪ̀ɲɟ/ /kʲɪ́ne/ /kʲɪ́nen/ /kʲɪ́neɲɟ/
vergangen tied sjrif kindje kindjen kindjes kindje kindjen kindje kindjen kindje kindjen kindje kindjen gekindj
IPA /kʲɪ̀ɲɟe/ /kʲɪ̀ɲɟen/ /kʲɪ̀ɲɟes/ /kʲɪ̀ɲɟez/ /kʲɪ̀ɲɟe/ /kʲɪ̀ɲɟen/ /kʲɪ̀ɲɟe/ /kʲɪ̀ɲɟen/ /kʲɪ̀ɲɟe/ /kʲɪ̀ɲɟen/ /kʲɪ̀ɲɟe/ /kʲɪ̀ɲɟen/ /ɣə'kʲɪ̀ɲɟ/
gebi-jjendje wies sjrif kin! kinne-v'r kintj!
IPA /kʲɪ̀n/ /kʲɪ́never/ /kʲɪ̀ɲ̊c/ /kʲɪ̀ɲɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif kinne kinnen gekin ó kinne kinnen kinnentaere kinnentaeren gekinne gekinnen
IPA /kʲɪ́ne/ /kʲɪ́nen/ /ɣə'kʲɪ̀n/ /kʲɪ́ne/ /kʲɪ́nen/ /kʲɪ́nen̥'tɛ̀:re/ /kʲɪ́nen̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'kʲɪ́ne/ /ɣə'kʲɪ́nen/

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

kinne ó /kʲɪ́ne/

  1. (gerundium) gerundium II van kinne
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

De vörm vanne twieë wirkwäörd "kinne" kómmen hie euverein.

Aafbraeking
  • kin-ne

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif kinne kinnen
IPA /kʲɪ́ne/ /kʲɪ́nen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif kinne kinnen
IPA /kʲɪ́ne/ /kʲɪ́nen/


Wirkwaord[bewirk]

Neet-lemma[bewirk]

kinne /kʲɪ́ne/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van kinne
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van kinne
Raod

De vörm vanne twieë wirkwäörd "kinne" kómmen hie euverein.

Aafbraeking
  • kin-ne