participium

Van Wiktionary

Mofers[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord[bewirk]

Lemma[bewirk]

participium ó /par̥ti̽'sipi̽jəm/

  1. (spraoklieër) de waordvorm van e wirkwaord dae kan waere gebroek es e taengewuuerdig biewäördelik deilwaord
Aafbraeking
  • par-ti-ci-pi-um
Verwantje wäörd

Grammaer[bewirk]

't Participium wuuert veural gebroek in samespeel mit hulpwirkwäörd van bewaeging, wie renne, kómme, loupe. Me maak 't participium mit 't veurveugsel ge- + infinitief. Bakkes guuef in zien dissertaasje de veurbeeldjer in zatsverbandj:

  • en kome die van hie oet 't dörrep [sic] aangevoetballe
  • vreuger kwaam det water gedrieve van 't Zweeltje
  • det kwaam zoea van Postert aafgedrieve
  • dan kome die miensen oet 't dörp pas aangebottele
  • dan [leep] lepe v'r altied op die gesjrieëve

Daoboete kómmen onna de losse wäörd aangestappe, aangezeivere, gespringe en gezinge veur. In 't waordebook kump nag de volgendje zin veur:

  • Die lepen op häör gemaak geweistere dore gelei.

Allewiel waere dees vörm lansaamaan vervange door vörm van "stam + -endj" of dore ganse zin óm te goeaje.

't Participium is nej-verwantj aan 't supinum op -ent(a)ere(ndj), det meugelikerwies neet van oearsprónk veurkump in Mofert.

Verbuging[bewirk]

inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif participium
IPA /par̥ti̽'sipi̽jəm/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif participium
IPA /par̥ti̽'sipi̽jəm/

In anger spraoke[bewirk]