Naar inhoud springen

knaal

Van Wiktionary

e knaal [1]

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

knaal ó /kn̥à:l/

  1. 'ne gegrave waterwaeg, veural veure sjeepvaart
  2. (euverdrechtelik) 'n frequentie vanne radio of tillevies; de verbinjing tösse twieë knouppuntje
  3. (euverdrechtelik) e middel veur örges get haer te bringe
Aafbraeking
  • knaal
Net get anges gesjreve
Variaasje
Aafleijinge
Verwantje wäörd

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif knaal knale knalen
IPA /kn̥à:l/ /kn̥á:lə/ /kn̥á:lən/
dim. sjrif knaelke knaelken knaelkes
IPA /kn̥ɛ̀:l̥kʲe/ /kn̥ɛ̀:l̥kʲen/ /kn̥ɛ̀:l̥kʲes/ /kn̥ɛ̀:l̥kʲez/
dat. sjrif knaal knale knalen
IPA /kn̥à:l/ /kn̥á:lə/ /kn̥á:lən/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

[2]