Naar inhoud springen

koetele

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

koetele /kú:tə̽lə/

  1. (óneuvergenkelik) (meis ónieërlike) ruulhanjel bedrieve
Aafbraeking
  • koe-te-le
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 199.

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif koetel koetels koeteltj koetele koetelen koeteltj koetele koetelen koetelendj
IPA /kú:təl/ /kú:təl̥s/ /kú:təlz/ /kú:təʎ̥c/ /kú:təʎɟ/ /kú:tə̽lə/ /kú:tə̽lən/ /kú:təʎ̥c/ /kú:təʎɟ/ /kú:tə̽lə/ /kú:tə̽lən/ /kú:tə̽ləɲɟ/
vergangen tied sjrif koeteldje koeteldjen koeteldjes koeteldje koeteldjen koeteldje koeteldjen koeteldje koeteldjen koeteldje koeteldjen gekoeteldj
IPA /kú:təʎɟə/ /kú:təʎɟən/ /kú:təʎɟəs/ /kú:təʎɟəz/ /kú:təʎɟə/ /kú:təʎɟən/ /kú:təʎɟə/ /kú:təʎɟən/ /kú:təʎɟə/ /kú:təʎɟən/ /kú:təʎɟə/ /kú:təʎɟən/ /ɣə'kú:təʎɟ/
gebi-jjendje wies sjrif koetel! koetele-v'r koeteltj!
IPA /kú:təl/ /kú:tə̽ləvər/ /kú:təʎ̥c/ /kú:təʎɟ/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif koetele koetelen gekoetel ó koetele koetelen koetelentaere koetelentaeren gekoetele gekoetelen
IPA /kú:tə̽lə/ /kú:tə̽lən/ /ɣə'kú:təl/ /kú:tə̽lə/ /kú:tə̽lən/ /kú:tə̽lən̥'tɛ̀:re/ /kú:tə̽lən̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'kú:tə̽lə/ /ɣə'kú:tə̽lən/

In anger spraoke

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

koetele ó /kú:tə̽lə/

  1. (gerundium) gerundium II van koetele
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • koe-te-le

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif koetele koetelen
IPA /kú:tə̽lə/ /kú:tə̽lən/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif koetele koetelen
IPA /kú:tə̽lə/ /kú:tə̽lən/


Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

koetele /kú:tə̽lə/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van koetele
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van koetele
Aafbraeking
  • koe-te-le