rwien

'n rwien

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

rwien v /rwì:n/ > /rwìn/

1. e boewwerk det veur e deil ingestortj, vervallen of aafgebraoken is

Raod

Lèt op! Bakkes sjrief ruïne.

Aafbraeking

• rwien

Synoniem

• †rook

Verwantje wäörd

• kestieël
• brak, hok, bult

Zagswies

• Die hawwen allang mitte boeldozer euvere rwien mótte varen en noe boewe die det weer ram op.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	rwien		rwiene	rwienen
	IPA	/rwì:n/		/rwí:ne/	/rwí:nen/
dim.	sjrif	rwienke	rwienken	rwienkes
	IPA	/rwì:n̥kʲe/	/rwì:n̥kʲen/	/rwì:n̥kʲes/	/rwì:n̥kʲez/

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	rwien		rwiennes
	IPA	/rwìn/		/rwìnes/	/rwìnez/
dim.	sjrif	rwienke	rwienken	rwienkes
	IPA	/rwìn̥kʲe/	/rwìn̥kʲen/	/rwìn̥kʲes/	/rwìn̥kʲez/

In anger spraoke

• Frans: ruine v
• Ingels: ruin
• Nederlandjs: ruïne g
• Pruus: Ruine v
• Sjinees: 墟^(zh:)
• Spaans: ruina v
• Zweeds: ruin g